Honorowy Obywatel
KS. ZDZISŁAW PODSTAWA
Rok przyznania tytułu HONOROWY OBYWATEL GMINY ŻABNO: 2007
Nr aktu nadania: Uchwała Rady Miejskiej w Żabnie nr VIII/64/07 z dnia 2 lipca 2007 r.
Laudacja dla ks. Zdzisława Podstawy odczytana w dniu wręczenia tytułu Honorowego Obywatela Gminy Żabno:
Ks. Janusz Pasierb w wierszu pt. Dom pisał:
“ nie mówił że to będzie biuro parafialne
z kartotekami wedle cnót i zasług
klub dla zbawionych
z klimatyzacją i czytelnia biblii
nie obiecywał pałacu
z salą tronową błyszczącą łaskami
nie zapowiadał katedry
z wieczną adoracją
mówił o domu ojca
mówił że będziemy
mieszkać że to będzie
naprawdę dom”
Gdy człowiek patrzy w swoją przeszłość, nie zawsze wszystkie wątki wiążą mu się w sensowną całość, choć tego pragnie. Ale człowiek wierzący, spoglądając retrospektywnie na swoje życie odkrywa, że realizuje się w nim szczególny zamysł Boży. Tak też jest w przypadku Księdza Prałata Zdzisława Podstawy.
Oto Pan Historii przygotował Księdza Prałata, urodzonego 16 grudnia 1937 roku w Tuszowie Narodowym, do niezwykłych funkcji i zadań poprzez dzieciństwo czasów wojny i okupacji spędzone w Tarnowie- grabówce, młodość, zaangażowanie w duszpasterstwo na terenie parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowie, naukę w Małym Seminarium i wreszcie studia filozoficzno- teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. A wszystko po to, aby z rąk bpa Jerzego Ablewicza dnia 24 czerwca 1962 roku przyjąć święcenia kapłańskie. Mszę prymicyjną odprawił w swoim kościele na Grabówce w Tarnowie 1 lipca 1962 roku. Jako neoprezbiter pracował w parafii Tęgoborze. Tam katechizował, prowadził grupy lektorskie i scholę.
Po 11-tu latach w tamtejszej parafii został przeniesiony do pracy w charakterze wikariusza do rektoratu parafialnego w Tarnowie- Zbylitowskiej Górze. Tam katechizował w szkołach podstawowych i średnich, prowadził rekolekcje dla maturzystek, założył grupę kantorów śpiewających od ołtarza. Z zamysłu Bożego Ksiądz Prałat Zdzisław Podstawa w roku 1977 został mianowany wikariuszem w Żabnie, a po śmierci ks. Kazimierza Jarosza decyzją biskupa Jerzego Ablewicza został najpierw administratorem parafii żabnieńskiej, a później jej proboszczem. Funkcję tę objął 19 marca 1979 roku, a instalacji dokonali ks. Stefan Dobrzański- proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowie, a więc rodzinnej parafii ks. Podstawy oraz ks. Władysław Jakubiak, dziekan dekanatu dąbrowskiego. 1980 roku został mianowany wicedziekanem dekanatu dąbrowskiego, a od września 2001 r. dziekanem nowo utworzonego dekanatu żabnieńskiego.
Pod koniec 2005 roku bp Wiktor Skworc mianował ks. Zdzisława Podstawę kanonikiem kapituły Kolegiackiej pw. Matki Bożej Różańcowej w Bochni. Społeczności Żabna dał się poznać jako dobry gospodarz. Pierwszym jego dziełem była kontynuacja budowy domu katechetycznego, tak, by w grudniu 1980 roku dzieci mogły rozpocząć katechizację w normalnych warunkach. To dzięki staraniom Ks. Proboszcza przeprowadzono remont kościoła, odnowiono jego polichromię, poszerzono teren cmentarza i wyremontowano kaplicę cmentarną, ogrodzono kościół o plebanię. Zadbał też o remont organów, wymianę pokrycia dachu świątyni i witraże zdobiące wnętrze. Z inicjatywy Ks. Podstawy rozpoczęto budowę nowej plebani, którą ukończono we wrześniu 1993 r. Ks. Prałat jako żabnieński proboszcz prowadził szeroko zakrojoną pracę duszpasterską, to dzięki Jego trosce wzrosła liczba wiernych uczestniczących we Mszach Św., Nabożeństwach różańcowych i majowych, a także Drodze Krzyżowej i Gorzkich Żalach. Wzrosła liczba rozdawanych Komunii Św. Ks. Podstawa to niestrudzony spowiednik, a jego konfesjonał był ciągle oblegany.
Zawsze służył radą i pomocą w rozwiązywaniu problemów społecznych. Otaczał opieką rodziny, a zwłaszcza te, które znajdowały się w ciężkiej sytuacji materialnej, dla dzieci tych rodzin między innymi organizował oazy parafialne. W bogatej historii parafii i kościoła żabnieńskiego ostatnie trzydzieści lat jej istnienia to niewątpliwie zasługa skromnego, cichego, niestrudzenie dbającego o sprawy duchowe i gospodarcze parafian- ks. Zdzisława Podstawy. Niech mi będzie wolno dzisiaj, w tym wyjątkowo miłym i uroczystym momencie, wyrazić nasze podziękowanie za wszelkie dobro, jakim dotychczas obdarował nas Ksiądz Prałat przez trzydzieści lat posługi dla ziemi żabnieńskiej, za wszelkie inicjatywy i działania, podejmowane w celu umocnienia nas w wierze ojców i w wierności wobec Ojczyzny. Jednocześnie pragnę życzyć jak najserdeczniej, żeby ta działalność trwała jak najdłużej, by Bóg darzył Księdza Prałata hojnie potrzebnymi łaskami, zdrowiem i długim życiem.
/Burmistrz Żabna- Stanisław Kusior/
PAWEŁ DOMAŃSKI
Rok przyznania tytułu HONOROWY OBYWATEL GMINY ŻABNO: 2013
Nr aktu nadania: Uchwała Rady Miejskiej w Żabnie nr XXVII/374/13 z dnia 19 września 2013 r.
Laudacja – nadanie Honorowego Obywatelstwa Gminy Żabno Pawłowi Domańskiemu
Pan Paweł Domański urodził się 4 lipca 1950 r. w Bogatyni w powiecie zgorzeleckim. Jego rodzice odbywali tam pięcioletni przymusowy okres pracy jako nauczyciele na Ziemiach Zachodnich. W 1953 r. rodzina powróciła na stałe do Żabna. Naukę w Szkole Podstawowej w Żabnie Pan Paweł Domański rozpoczął w 1957 r.; ukończył ją w 1964 r. Następnie w latach 1964-1968 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Dąbrowie Tarnowskiej. Z wykształcenia jest nauczycielem. Po zdaniu matury podjął naukę w dwuletnim Studium Nauczycielskim w Tarnowie a następnie ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie na kierunku nauczycielskim (1982-1987).
Swoją aktywność zawodową związał z zawodem nauczyciela wychowania fizycznego. W 1970 r. podjął pracę w Zespole Szkół Zawodowych w Żabnie, a od 1971 r. zaczął pracować w Szkole Podstawowej w Żabnie. Po utworzeniu Publicznego Gimnazjum w 1999 r. podjął pracę w tej placówce i pracował w niej aż do roku 2007.
Pan Paweł Domański aktywnie uczestniczył w życiu społecznym i sportowym Gminy. W latach 1978-2000 był instruktorem piłki nożnej trampkarzy młodszych i starszych w LZS Żabno oraz w latach 1992-1993 trenerem drużyny seniorów piłki nożnej LZS w Żabnie (klasa okręgowa). Przy współpracy z ZHP organizował także obozy sportowo-wypoczynkowe dla trampkarzy.
Za pracę zawodową i sportową odznaczony został licznymi nagrodami: kilkakrotnie otrzymał nagrodę dyrektora szkoły, dwukrotnie (w 1976 oraz 1994 r.) nagrodę Kuratora Oświaty i Wychowania, a także w 1980 r. nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania.
Wśród odznaczeń na polu zawodowym znalazły się również Złota Odznaka Honorowa (1983 r.), Odznaka za Zasługi w Sporcie Szkolnym (1984 r.), Srebrna Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Tarnowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej” (1995 r.), Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1995 r.), Złoty Krzyż Zasługi (1998 r.), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2003 r.) oraz Złota Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Tarnowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej” (2004 r.).
Od 1990 r. Pan Paweł Domański zaczął interesować się przeszłością Żabna oraz zbierać materiały do późniejszych publikacji. Jest on autorem wielu artykułów w czasopismach „Nowe Powiśle Dąbrowskie” (1992 r.), „Kurier Dąbrowski” (1993-1996) oraz w „Nowej Gazecie Żabnieńskiej” (1996-1997). Jest także autorem dziewiętnastu pozycji książkowych o Żabnie, jego historii i kulturze. Wynikiem zbierania pamiątek dotyczących dawnych dziejów Żabna jest powstała w 2001 r. izba pamięci „Ostatnie takie galicyjskie” mieszcząca się w Publicznym Gimnazjum w Żabnie.
Za swoją działalność na rzecz zachowania pamięci o przeszłości Żabna i jego mieszkańcach był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. Został odznaczony Brązowym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa (2007 r.), Złotą Odznaką „Za Zasługi dla Sportu” przyznaną przez Ministra Sportu (2011 r.); Starostwo Powiatowe w Dąbrowie Tarnowskiej przyznało mu Medal za promocję Powiśla Dąbrowskiego (2004 r.). Za swoje zasługi został także nagrodzony i otrzymał dyplom od Burmistrza Miasta i Gminy Żabno (2007 r.) oraz Starostwa Powiatowego w Tarnowie (2007 r.). Jest także laureatem Nagrody „Uskrzydlony 2011” przyznawanej przez Tarnowską Fundację Kultury.
W życiu prywatnym Pan Paweł Domański od 1972 r. jest mężem Stefanii – długoletniej nauczycielki języka polskiego i wychowania fizycznego w Szkole Podstawowej w Żabnie, a później dyrektora Publicznego Gimnazjum im. Jana Pawła II w Żabnie. Jest ojcem dwóch synów – starszy Wojciech jest sędzią Sądu Okręgowego w Krakowie; razem z żoną Agnieszką są rodzicami Karola – ucznia I LO w Tarnowie. Młodszy syn – Maciej, nadkomisarz Komendy Miejskiej Policji w Tarnowie, a prywatnie mąż Elżbiety oraz ojciec Gordany – uczennicy Gimnazjum Publicznego im. Jana Pawła II w Żabnie.
Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Gminy Żabno Panu Pawłowi Domańskiemu to dla nas zaszczyt i ogromny honor. Mieszkańcy miasta a także i gminy są bardzo wdzięczni za wychowanie kolejnych pokoleń miłośników sportu, a zwłaszcza piłki nożnej; za spisanie najstarszych dziejów Żabna ale także spisywanie tego, co dzieje się dzisiaj, a jutro będzie już historią; za „Ostatnie takie galicyjskie” – stworzenie tej izby pamięci, dbanie o zbiory a także troskę o ich pomnażanie. W środowisku sportowym, kulturalnym oraz oświatowym Żabna cieszy się niekwestionowanym autorytetem.
/Burmistrz Żabna- Stanisław Kusior/
Maria Witkowska
Rok przyznania tytułu HONOROWY OBYWATEL GMINY ŻABNO: 2013
Nr aktu nadania: Uchwała Rady Miejskiej w Żabnie nr XXXI/428/13 z dnia 30 grudnia 2013 r.
Laudacja – nadanie Honorowego Obywatelstwa Gminy Żabno Marii Witkowskiej
Pani Maria Witkowska urodziła się w 1928 r. w Niecieczy. Od lat młodzieńczych związana z Amatorskim Teatrem Ludowym w Niecieczy, początkowo jako aktor, a obecnie jako reżyser i kierownik organizacyjny Zespołu Teatralnego „Niecieczanie”, Dziecięcego Zespołu Folklorystycznego „Niecieczanie”, czy kapeli BRUK-BET. Prowadzone przez Panią Marię zespoły, zarówno aktorski, jak i muzyczne czy taneczne brały udział w wielu przeglądach i konkursach, krajowych i zagranicznych, odnosząc liczne sukcesy. Wynikiem działalności kulturalnej kierowanej przez Panią Marię Witkowską jest udział wszystkich grup artystycznych w różnego rodzaju przedsięwzięciach w kraju, jak i poza jego granicami m.in. w Portugalii, Chorwacji, Niemczech, Bułgarii, na Litwie, Węgrzech i Ukrainie. Pani Maria Witkowska jest kierownikiem Kapeli działającej przy Firmie „Bruk – Bet” w Niecieczy, która brała udział m.in. w przeglądach w Wągrowcu, Tarnogrodzie, występowała również w Niemczech.
Spektakle teatralne, w których Pani Maria była aktorem a obecnie je reżyseruje wystawiane były na wielu scenach, m.in. w Krakowie, Warszawie, Tarnogrodzie, Nowym Sączu, w Żabnie, Dąbrowie Tarnowskiej, Tarnowie, Bochni ale także i na Ukrainie. Wiele z tych spektakli Pani Maria Witkowska wyreżyserowała wspólnie z mężem śp. Kazimierzem Witkowskim. W repertuarze Teatru pojawiły się takie spektakle jak: Wesele St. Wyspiańskiego, Świętoszek Moliera, Mazepa Juliusza Słowackiego, Damy i huzary Aleksandra Fredry, Kwiat polskiej ziemi Pauli Wężykówny, a także popularne wodewile m.in. Białe fartuszki, Królowa przedmieścia, czy Romans z wodewilu. Wszystkie spektakle wystawiane były nie tylko na scenie Teatru w Niecieczy, ale i na deskach innych scen polskich oraz za granicą.
Pani Maria Witkowska w swej pracy duży nacisk kładzie na działalność kulturalno – oświatową, integrując tym samym środowisko lokalne. Jest świetnym organizatorem imprez, a zarazem ich pomysłodawcą. Jest patronką większości inicjatyw kulturalnych w Niecieczy. Z okazji świąt państwowych (3 Maja, 15 sierpnia, 11 listopada) pod kierunkiem Pani Marii Witkowskiej przygotowywane są uroczyste akademie, montaże poetycko – muzyczne, jest autorką ich scenariuszy. Z okazji Dnia Dziecka organizowane są festyny rodzinne w Niecieczy, nad organizacją których czuwa Pani Maria. Pani Maria Witkowska nawiązała współpracę z Polakami na Ukrainie i Białorusi, organizuje od kilku lat letnie obozy dla młodzieży (integrujące młodych ludzi z Polski, Ukrainy i Białorusi). Poprzez fachową i rzetelną pracę na rzecz środowiska, świadomość potrzeb i oczekiwań społeczności potrafi skupić wokół siebie i Teatru w Niecieczy dzieci, młodzież i dorosłych. Pani Maria Witkowska jest ambasadorem teatru i folkloru w regionie. Za efekty swej pracy uhonorowana została wieloma orderami i odznaczeniami, m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Złotym Krzyżem Zasługi. Jest laureatką wielu nagród m.in. Nagrody „Uskrzydlony” nadanej przez Tarnowską Fundację Kultury. Jako człowiek o ogromnym sercu wspiera działalność różnego rodzaju instytucji, fundacji i stowarzyszeń. Za ofiarną działalność na rzecz dobra wspólnego otrzymała złotą statuetkę „MISERICORS – MIŁOSIERNY SERCEM” od tarnowskiej Caritas oraz medal „Dei Regno Servire” za zasługi dla diecezji tarnowskiej.
W życiu prywatnym Pani Maria Witkowska była żoną śp. Kazimierza Witkowskiego, jest matką trzech synów: Krzysztofa, który wspólnie z żoną Danutą są właścicielami Firmy BRUK-BET, a zarazem rodzicami Edyty, Krzysztofa i Maksymiliana syna Zbigniewa, prywatnie męża Małgorzaty i ojca Jadwigi oraz syna Andrzeja, który wspólnie z małżonką Katarzyną wychowują córkę Paulinę i syna Alberta.
W życiu Pani Marii było wiele chwil radosnych, ale były też smutne, do nich należała śmierć zaledwie trzyletniej córki Wandy, a później śmierć męża. Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Gminy Żabno Pani Marii Witkowskiej to dla nas zaszczyt i ogromny honor. Mieszkańcy miasta i gminy są bardzo wdzięczni Pani Marii za wychowanie kolejnych pokoleń w duchu umiłowania ojczyzny, tej dużej, której na imię Polska, ale i tej małej – Gminy Żabno i Nieciecza.
Jan Paweł II w przemówieniu do UNESCO w Paryżu w 1980 r. mówił, „Człowiek, który w widzialnym świecie jest jedynym autentycznym podmiotem kultury, jest też jedynym całościowym jej przedmiotem i celem. Kultura jest tym, przez co człowiek jako człowiek staje się bardziej człowiekiem, bardziej jest. (…) Doświadczenie różnych epok, nie wyłączając naszej, przemawia za tym, ażeby o kulturze myśleć i mówić przede wszystkim w konstytucyjnym związku z samym człowiekiem, a dopiero wtórnie i pośrednio w związku z całym światem jego wytworów. (…) Człowiek i tylko człowiek jest sprawcą i twórcą kultury, człowiek i tylko człowiek w niej się wyraża i w niej się potwierdza”. Gdy człowiek patrzy w swoją przeszłość, nie zawsze wszystkie wątki wiążą mu się w sensowną całość, choć tego pragnie. Ale człowiek spoglądając retrospektywnie na swoje życie, odkrywa, że realizuje się w nim szczególny zamysł Boży. Tak też jest w przypadku Pani Marii Witkowskiej.
/Burmistrz Żabna- Stanisław Kusior/
Zygmunt Zając
Rok przyznania tytułu HONOROWY OBYWATEL GMINY ŻABNO: 2021
Nr aktu nadania: Uchwała Rady Miejskiej w Żabnie nr XXV/357/21 z dnia 13 maja 2021 r.
Laudacja – nadanie Honorowego Obywatelstwa Gminy Żabno Zygmuntowi Zającowi
Szanowni Państwo, licznie zgromadzeni na dzisiejszej, tak doniosłej uroczystości nadania tytułu Honorowego Obywatelstwa Gminy Żabno Panu Zygmuntowi Zającowi.
Przypadł mi w udziale zaszczyt wygłoszenia okolicznościowej laudacji. Pan Zygmunt Zając – nauczyciel, wieloletni dyrektor najpierw Szkoły Podstawowej, a później Gimnazjum Publicznego w Żabnie, wychowawca wielu pokoleń, prezes Towarzystwa Przyjaciół Żabna, znany jest mieszkańcom naszej gminy, a więc gwoli dochowania wierności ceremoniałowi przypomnę wszystkim w paru słowach to, o czym, jak myślę wiemy wszyscy.
Pan Zygmunt Zając urodził się w 1940 r. w Żabnie, jest absolwentem geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę na terenie Żabna rozpoczął w 1973 r. W latach 1973 – 1982 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Szkoły Podstawowej w Żabnie, równocześnie od 1975 roku pełnił funkcję zastępcy gminnego dyrektora Szkół w Żabnie. Przez ten okres odpowiedzialny był za sprawy wychowawcze oraz zajęcia pozalekcyjne.
1 września 1982 roku mianowany został na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej w Żabnie, ucząc jednocześnie geografii. Pan Zygmunt Zając był inicjatorem rozbudowy żabnieńskiej szkoły, a wcześniej pozyskania działki pod jej rozbudowę. Prace te rozpoczęto w 1995 r. Pozyskiwał środki finansowe na ten cel od władz miasta i gminy, kuratorium, sponsorów. Współpracował także z Klubem Przyjaciół Miasta Żabno w Chicago.
1 września 1999 r. powołany został na stanowisko dyrektora Publicznego Gimnazjum w Żabnie, a od 2001 uczniowie gimnazjum rozpoczęli naukę w nowo wybudowanej części kompleksu szkolnego. Był inicjatorem nawiązania współpracy szkoły, którą kierował z niemiecką szkołą w Bad Berce, partnerskim mieście Żabna.W 2005 roku szkoła, którą kierował otrzymała imię Jana Pawła II i sztandar ,a w holu gimnazjum wmurowano i poświęcono pamiątkową tablicę.
Pan Zygmunt Zając dał się poznać jako inicjator licznych wydarzeń dydaktyczno-wychowawczych, kulturalnych i sportowych nie tylko na terenie szkoły, ale i gminy. Dużą satysfakcję przynosiły Mu sukcesy uczniów kierowanej przez Niego Szkoły w olimpiadach przedmiotowych na szczeblu wojewódzkim oraz sukcesy sportowe. Jako dyrektor i nauczyciel wprowadzał w życie opracowane wcześniej założenia programowo- dydaktyczne, działał na rzecz zaspokajania potrzeb specjalnych uczniów poprzez nauczanie indywidualne, pracę z uczniem zdolnym. Tworzył etos wychowawczy poprzez organizowanie imprez związanych z życiem szkoły, jej tradycją: akademie, apele, spotkania z ciekawymi ludźmi, wycieczki, dyskoteki. Kształtował postawy uczniów w oparciu o przyjęty przez szkołę system wartości. Ściśle współpracował z rodziną i środowiskiem w zakresie wychowania młodzieży. W 2005 roku odszedł na emeryturę.
W 2007 roku był inicjatorem powstania Towarzystwa Przyjaciół Żabna, w którym to do dzisiaj pełni funkcję prezesa. Pod Jego przewodnictwem działalność Towarzystwa na stałe wpisała się w życie społeczne i kulturalne miasta. Był inicjatorem renowacji nagrobków zasłużonych Żabnian na parafialnym cmentarzu, organizuje coroczne kwesty na ten cel, na Rynku w Żabnie w cieniu Dębu Wolności z inicjatywy p. Prezesa odsłonięto pomnik dla uczczenia rocznicy lokacji miasta z datą 1365, która przypomina wszystkim korzystającym ze skrzyżowania dróg o pamiętnym roku, w którym to Królowa Jadwiga potwierdziła nadanie praw miejskich dla Żabna.
Towarzystwo Przyjaciół Żabna i P. Zygmunt Zając wydaje pamiątkowe „Kuriery historyczne” przypominające nam historię miasta, które leży na wielkim skrzyżowaniu dróg, jak pisał ks. Janusz Stanisław Pasierb. Popularyzuje wiedzę o naszym mieście, o historii, sporcie, sprawach społecznych, sztuce i kulturze.
Pan Zygmunt Zając wspiera wszelkie inicjatywy żabnieńskie, jest człowiekiem niezwykle skromnym, serdecznym, otwartym, pełnym poczucia humoru. Ma ogromny dar organizacyjny oraz dar przekonywania i zjednywania sobie ludzi. Jest człowiekiem o otwartym sercu, który z uporem dąży do realizacji planów i zamierzeń.
Szanowni Państwo! Władysław Stanisław Reymont napisał: „Żyć to działać, to rozsiewać po świecie talent, energię, uczucie; pomagać w czasie teraźniejszym pokoleniom przyszłym”, te słowa bardzo głęboko wpisują się w życie i działalność p. Zygmunta Zająca. Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Gminy Żabno Panu Zygmuntowi Zającowi to dla nas zaszczyt i ogromny honor. Mieszkańcy miasta i gminy są wdzięczni Panu Zygmuntowi za wychowanie kolejnych pokoleń w duchu umiłowania ojczyzny, tej dużej, której na imię Polska, ale i tej małej – Gminy Żabno.
/Burmistrz Żabna - Marta Herduś/
Ks. Roman Wójcik
Na podstawie Uchwały Nr LXII/828/24 Rady Miejskiej w Żabnie z dnia 27 lutego 2024 r.
LAUDACJA – Ks. Roman Wójcik urodził się 25 sierpnia 1931 roku w Ołpinach w rodzinie Eleonory i Władysława Wójcików. Szkołę Podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości, a następnie kontynuował naukę w liceum w Bieczu, gdzie w 1951 r. zdał egzamin dojrzałości. Po 5 latach studiów w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie, 24 czerwca 1956 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. bpa Karola Pękali, po czym służył pomocą duszpasterską w parafii w Nowym Wiśniczu. Po kilku miesiącach został skierowany do posługi wikariusza parafii pw. Matki Bożej Anielskiej w Dębicy. Stamtąd w 1959 r. trafił do parafii pw. Matki Bożej Wniebowziętej w Krynicy-Zdroju, gdzie pracował do 1963 roku. Kolejnym miejscem posługi była parafia pw. św. Wojciecha w Szczawnicy, gdzie ks. Roman Wójcik przepracował dekadę. W 1973 roku, decyzją ks. bpa Jerzego Ablewicza Ksiądz Prałat otrzymał probostwo w parafii pw. św. Trójcy w Łęgu Tarnowskim, gdzie pracował przez 28 lat. W tym czasie pełnił m.in. urząd Wicedziekana Dekanatu Tarnów-Zachód oraz dziekana Dekanatu Żabno. W 2001 roku przeszedł na emeryturę i od tego czasu jako rezydent pomaga w duszpasterstwie w parafii Łęg Tarnowski.
Parafia, którą przejął ks. Roman Wójcik w 1973 roku obejmowała sześć miejscowości znajdujących się w granicach dzisiejszych gmin: Radłów, Tarnów oraz Żabno, a jednym z pierwszych działań podjętych przez nowego proboszcza była budowa nowej plebanii, której poświęcenie odbyło się w 1976 roku. W kolejnych latach ksiądz Prałat podjął działania mające na celu budowę nowego kościoła w Łęgu Tarnowskim Zamościu. 10 lipca 1984 r. formalnie erygowana została nowa parafia pw. Matki Bożej Różańcowej w Łęgu Tarnowskim, a ks. Roman Wójcik przez dwa miesiące był jej pierwszym proboszczem. W drugiej połowie lat 80-tych doprowadził do wybudowania kaplicy w Siedlcach oraz Białej. Wykonał również generalny remont macierzystego kościoła parafialnego oraz zaadaptował dawną wikarówkę na cele społeczne, m.in. mieściła się tutaj filia biblioteki. Dzięki staraniom Ks. Prałata po ponad 50 latach od zburzenia, w 1996 r. odbudowano wieżę kościelną, a pod koniec proboszczowania wybudowano od podstaw grobowiec księży proboszczów.
Ks. Roman Wójcik dbał także o filialny kościół pw. św. Sebastiana w Ilkowicach. Troszczył się o otoczenie kościoła i cmentarza. Zaadoptował dawną kaplicę grobową Męcińskich-Zborowskich na dom przedpogrzebowy. Udzielał się społecznie jako kapłan, proboszcz i dziekan. Dzięki jego staraniom w powołano Szkołę Podstawową Nr 2 w Łęgu Tarnowskim oraz utworzono w Pałacu Męcińskich-Zborowskich Publiczne Gimnazjum. Służył i służy pomocą oraz doradza wielu ludziom i instytucjom.
Słynął i słynie do dziś z pięknej dykcji i wyrazistego głoszenia nie tylko Słowa Bożego. Jak sam mawia: „Ja starałem się być wierny poleceniu Pana Jezusa: „Idźcie i głoście”. Nie mówił „Idźcie i czytajcie, idźcie i mówcie!”. A głosić to znaczy mówić głośno i donośnie. Tak starałem się czynić…”. Owocem tych słów były nie tylko kazania głoszone przy okazji różnych uroczystości kościelnych czy świeckich, ale także jako ceniony kaznodzieja był zapraszany do wygłoszenia serii 40 rekolekcji w różnych zakątkach Polski, Stanach Zjednoczonych, Ukrainie i Białorusi. Na okoliczność 50-lecia pobytu w Łęgu Tarnowskim Ksiądz Prałat zdecydował się na opublikowanie liczącego ponad 800 stron „Zbioru kazań”, które są tylko maleńką częścią tego, co zapisał i wygłosił.
